مطالعه و بررسی ساخت و ویژگیهای هیدروژلهای دو شبکهای و کاربرد آنها

هیدروژل های دو شبکه ای به دلیل خواص مکانیکی قابل توجه، توانایی در نگهدار ی آب و سازگار ی با س یستم های بیولوژیکی، گزینه بسیار امیدوار کننده ای برای بافت های حمایت کننده نرم مصنوعی هستند. این هیدروژل ها از دو شبکه پلیمری متمایز تشکیل شده اند: یک شبکه اول صلب و شکننده، در کنار یک شبکه دوم نرم و انعطاف پذیر. برای برآوردن الزامات ا ین ساختار شبکه دوگانه، م ی توان از یک پلی الکترولیت به عنوان اولین شبکه استفاده کرد، در حالی که یک پلیمر خنثی به عنوان شبکه دوم عمل می کند. ادغام این دو شبکه منجر به یک هیدروژل دو شبکه ای فوق العاده سخت می شود، زیرا شکستگی داخلی قابل توجه شبکه اول شکننده در طول تغییر شکل قابل توجه به اتالف انرژی کمک می کند. در نتیجه، اولین شبکه به عنوان پ یوندهای قربانی عمل می کند و استحکام مواد را افزایش می دهد. انواع مختلفی از هیدروژل های دو شبکه ای که گونه های شیمیایی مختلف را در خود جای داده اند، توسعه یافته اند. عالوه بر ا ین، یک فناوری استنت مولکولی برای تسهیل سنتز ه یدروژل های دو شبکه ا ی معرفی شده است که از یک شبکه پل یمری خنثی به عنوان اول ین شبکه شکننده استفاده م ی کند. عالوه بر ا ین، ما همچن ین کاربردهای هیدروژل های DN را در حاملهای دارو و بیومولکول ی، حسگرها و محرکهای انعطاف پذیر، مهندسی بافت و حذف یون ها/آلاینده ها مورد بحث قرار دادیم. این پیشرفت های تحقیقاتی به سرعت از محدود یتهای فعلی هیدروژل های DN دور میشوند و ایدههای جدیدی را برای توسعه آینده آنها ارائه میکنند.

کلیدواژه ها:

هیدروژلهای دو شبکه ، پلیمریزاسیون ، شبکه پلیمری درهم نفوذکننده