رویکردهای نوین تدریس در تدریس زبان و ادبیات فارسی در دوره متوسطه

مقاله حاضر از نوع توصیفی و از لحاظ گردآوری اطلاعات از نوع کتابخانه ای است که با توجه به نظرات اندیشمندان این عرصه به رشته تحریر در آمده است. هدف از نگارش این مقاله بررسی رویکردهای نوین تدریس در تدریس زبان و ادبیات فارسی در دوره متوسطه میباشد. بر صاحب نظران پوشیده نیست که پویایی روشهای گوناگون آموزشی و اتکای آن بر پایه های استوار علمی حساب شده، در جریان رشد یادگیری و ارتقای سطح فراگیری دانش آموختگان، تاثیر عمده دارد و این مسئله نیازمند تلاش متخصصان و کارشناسان این حوزه در تدوین و طراحی و به کارگیری شیوه های نوین است. یکی از مشکلات مهم و اساسی در نظام آموزش و پرورش خصوصا در کشور ما به کار نگرفتن روش های تدریس جدید در آموزش است. به همین سبب کیفیت آموزشی از سطح مطلوب بر خوردار نیست و دانش آموزان علاقه زیادی به تحصیل نشان نمی دهند. یکی از دلائل آن عدم آشنایی معلمان با روش های نوین تدریس در ادبیات فارسی است. پیشرفت روز افزون علوم و تحقیقات گوناگون در حیطه های مختلف حاکی از آن است که اطلاعات بشر روز به روز افزایش می یابد و مطالب جدیدی به دست می آید.امروزه هر فرد بشر ناچار از استفاده یافته های جدید است . معلم باید باروشهای مختلف تدریس آشنا باشد و باید بداند در کدامین موقعیت آموزشی از کدامین روش استفاده نماید. آنچه در این مقاله خواهد آمد نگاهی است کوتاه و گذرا به روش های نوین تدریس دانش آموز محور در ادبیات فارسی و نقد آن سخن به میان خواهد آمد.