یادگیری مهارت های اجتماعی در دانش آموزان: ارزیابی روش های مستقیم و غیرمستقیم و تاثیرات آن بر رشد اجتماعی و تحصیلی

یادگیری مهارت های اجتماعی برای دانش آموزان امری ضروری است که به طور مستقیم و غیرمستقیم از طریق تعاملات اجتماعی و آموزش های هدفمند در محیط های آموزشی صورت می گیرد. مهارت های اجتماعی شامل توانایی های مختلفی از جمله ارتباط موثر، همدلی، حل تعارض، کار گروهی و احترام به دیگران است که در فرآیند یادگیری و موفقیت تحصیلی نقش بسزایی دارند. یادگیری مستقیم این مهارت ها معمولا از طریق آموزش های رسمی، کارگاه ها و تمرینات گروهی انجام می شود که به طور هدفمند و ساختارمند به دانش آموزان آموزش داده می شود. در عین حال، یادگیری غیرمستقیم زمانی رخ می دهد که دانش آموزان به طور ناخودآگاه از طریق مشاهده رفتارهای دیگران و تجربیات زندگی اجتماعی خود این مهارت ها را یاد می گیرند. این مقاله به بررسی این دو روش یادگیری مهارت های اجتماعی در دانش آموزان و تاثیرات آن ها بر رشد اجتماعی، تحصیلی و عاطفی دانش آموزان پرداخته و به تحلیل مزایا و چالش های موجود در هر یک از این روش ها می پردازد. در نهایت، پیشنهاداتی برای تقویت یادگیری مهارت های اجتماعی از طریق ترکیب این دو روش در مدارس ارائه می شود.واژگان کلیدی:یادگیری اجتماعی، مهارت های اجتماعی، یادگیری مستقیم، یادگیری غیرمستقیم، رشد تحصیلی