بررسی داربست های نانوکامپوزیتی برای کاربردهای مهندسی بافت

مهندسی بافت به عنوان یک رشته میان رشته ای، با استفاده از اصول زیست شناسی، مهندسی و شیمی به دنبال بازسازی و جایگزینی بافت های آسیب دیده به ویژه در درمان بیماری ها و نقص های مادرزادی است. یکی از مهم ترین پیشرفت ها در این حوزه، طراحی و ساخت داربست های زیستی است که می توانند محیط مناسبی برای رشد و تمایز سلول ها ایجاد کنند. در این میان، داربست های نانوکامپوزیتی به دلیل خواص فیزیکی، مکانیکی و زیستی بهبود یافته، به عنوان گزینه ای مناسب برای کاربردهای مهندسی بافت به ویژه در مهندسی بافت استخوان مطرح شده اند. این داربست ها از ترکیب مواد زیست پایه و نانومواد در ساختار خود بهره می برند، که موجب تقویت خواص داربست ها در زمینه های مختلف از جمله پایداری، زیست سازگاری و قابلیت تجزیه پذیری می شود. یکی از مواد مهم در این زمینه فیبرین است که به عنوان یک پلیمر طبیعی زیست سازگار، نقش اساسی در مهندسی بافت دارد.

کلیدواژه ها:

نانوکامپوزیت ، داربست ، مهندسی بافت