مقایسه ارزیابی چرخه حیات روش سنتی STR با روش شدت بخشی OBR در فرآیند تولید روانکار زیستی از پسماند روغن خوراکی پرند نجاتی نمین

با توجه به مسائل زیست محیطی که در جامعه امروز جنبه های مختلف زندگی انسان و سایر موجودات را تحت تاثیر قرار داده است مانند گرمایش جهانی، آلودگی آب و خاک و هوا و اثرات سوء که بر حیات اکوسیستم گذاشته است، توجه به ارزیابی اثرات زیست محیطی اهمیت بسیار بالایی دارد. در این مطالعه، ارزیابی چرخه حیات (LCA) تولید روانکار زیستی از پسماند روغن خوراکی به عنوان ماده اولیه، با استفاده از فرآیند ترانس استریفیکاسیون دو مرحله ای، مورد بررسی قرار گرفته است. هدف اصلی این پژوهش، مقایسه دو روش شدت بخشی، یعنی روش اکسیداسیون بیولوژیکی شدت بخش شده (OBR) و روش سنتی ترانس استریفیکاسیون (STR)، از منظر تاثیرات زیست محیطی و کارایی فرآیند است. نرم افزازی که برای این تحلیل مورد استفاده قرار گرفته است نرم افزار سیماپرو است و متد انتخابی ReCiPe Endpoint (H) است که علاوه بر گروه های اثرگذاری هجده گانه به بررسی گروه اثر سه گانه آسیب به سلامت انسان، اکوسیستم و منابع پرداخته شده است. نتایج نشان میدهد که روش شدت بخشی OBR به دلیل مدت زمان کمی که برای انجام فرآیند به آن اختصاص داده می شود، مصرف انرژی در آن کاهش یافته و گازهای گلخانه ای به مقدار کمتری نسبت به روش سنتی منتشر می شوند، عملکرد بهتری از نظر پایداری زیست محیطی دارد. همچنین، این روش از نظر بازده تولید و کیفیت محصول نهایی، نسبت به روش تولید سنتی STR بهتر است. این مطالعه به صورت کمی به ارزیابی اثرت زیست محیطی در این دو روش و نیز مقایسه داده های خروجی آن ها می پردازد.

کلیدواژه ها:

ارزیابی چرخه حیات ، اکوسیستم ، روانکار زیستی ، اثر زیست محیطی