بررسی نقش میانجیگری خودکنترلی در رابطه کمرویی با پرخاشگری در نوجوانان شهرستان ایلام

هدف پژوهش حاضر بررسی بررسی نقش میانجیگری خودکنترلی در رابطه کمرویی با پرخاشگری در نوجوانان شهرستان ایلام بود. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه نوجوانان سن ۱۲ تا ۱۸ سال شهرستان ایلام می باشد (N=۳۸۴). به منظور انجام پژوهش حاضر از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد و پرسشنامه های کمرویی سموعی، پرسشنامه خودکنترلی تاوجنی تاوجنی، بامیستر، بون (۲۰۰۴) و پرسشنامه پرخاشگری باس و پری (۱۹۹۲) استفاده شد. پس از جمع آوری اطلاعات، داده ها بوسیله نرم افزار SPSS و PLS Smart آزمون همبستگی پیرسون و مدل سازی معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و سطح معناداری ۰.۰۵ در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که خودکنترلی در رابطه با کمرویی با پرخاشگری در نوجوانان شهرستان ایلام نقش میانجی معناداری دارد. همچنین بین کمرویی با پرخاشگری در نوجوانان شهرستان ایلام رابطه معنی داری وجود دارد و بین کمرویی با خودکنترلی در نوجوانان شهرستان ایلام رابطه معنی داری وجود دارد. و در نهایت بین خودکنترلی با پرخاشگری در نوجوانان شهرستان ایلام رابطه معنی داری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

کمرویی ، خودکنترلی ، پرخاشگری ، نوجوانان