نقش آموزش مهارتهای زندگی در نظام آموزش و پرورش

آموزش مهارتهای زندگی یکی از مهم ترین ارکان توسعه پایدار در نظام های آموزشی به شمار می رود. این مهارتها شامل مجموعه ای از توانمندی ها مانند مدیریت استرس، حل مسئله، تفکر انتقادی، تصمیم گیری موثر، برقراری ارتباط اجتماعی و خودآگاهی است که نقش مهمی در آماده سازی دانش آموزان برای مواجهه با چالش های فردی، اجتماعی و حرفه ای ایفا می کند. کشورهای پیشرو در زمینه آموزش این مهارتها، با ادغام آن ها در برنامه های درسی، آموزش معلمان و استفاده از شیوه های نوین تدریس، توانسته اند به بهبود کیفیت زندگی دانش آموزان و تقویت سرمایه اجتماعی خود دست یابند. در ایران، علی رغم آگاهی از اهمیت این موضوع، محدودیت هایی همچون نبود سیاستگذاری یکپارچه، کمبود منابع آموزشی، ضعف در تربیت معلمان و عدم هماهنگی میان مدارس و خانواده ها از چالش های اصلی اجرای موثر این آموزش ها به شمار می رود. این مقاله با مروری بر ادبیات نظری و تجارب موفق جهانی، به بررسی جایگاه و ضرورت آموزش مهارت های زندگی در نظام آموزش و پرورش ایران پرداخته و راهکارهایی عملی برای بهبود برنامه ریزی و اجرای این مهارت ها در مدارس ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

آموزش مهارت های زندگی ، نظام آموزش و پرورش ، تفکر انتقادی ، حل مسئله ، توسعه پایدار ، توانمندسازی دانش آموزان ، سیاست گذاری آموزشی