بررسی نقش گفت وگوهای گروهی در افزایش خودآگاهی و مهارتهای ارتباطی دانش آموزان دبیرستان

این مقاله به بررسی نقش گفتوگوهای گروهی در تقویت خودآگاهی و مهارت های ارتباطی دانش آموزان دبیرستانی پرداخته است. با توجه به اهمیت تعاملات اجتماعی و ارتباطی در فرآیند رشد شخصیت دانش آموزان، گفت وگوهای گروهی می توانند به عنوان ابزاری موثر در این زمینه عمل کنند. هدف اصلی این تحقیق، تحلیل ابعاد مختلف تاثیر گفتوگوهای گروهی بر ارتقاء مهارت های ارتباطی و خودآگاهی در میان دانش آموزان است. در این مقاله، با استفاده از روشهای کیفی و تحلیل مبانی نظری و پیشینه پژوش های مختلف، به بررسی نتایج حاصل از مشارکت در این گفتوگوها و تاثیرات آن بر روابط بین فردی، اعتماد به نفس، و آگاهی از نقاط قوت و ضعف فردی پرداخته شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که گفتوگوهای گروهی می توانند منجر به تقویت مهارتهای ارتباطی و بهبود خودآگاهی در دانش آموزان شوند. این فرآیند نه تنها به رشد فردی دانش آموزان کمک می کند، بلکه در بهبود کیفیت روابط اجتماعی و همکاریهای گروهی نیز موثر است. در نهایت، پیشنهاداتی برای به کارگیری بهینه این روش آموزشی در مدارس دبیرستانی ایران ارائه شده است تا از این طریق، توانمندیهای ارتباطی و اجتماعی دانش آموزان بهبود یابد.

کلیدواژه ها:

گفتوگوی جمعی ، توسعه خودشناسی ، ارتقاء مهارت های ارتباطی ، تعاملات اجتماعی دانش آموزان ، فرآیندهای آموزشی