نقش تنبیه در انضباط کودکان

تربیت مفهوم بی پایان و بی کرانه ای است که تمامی شئون و ساحت های انسانی را در برمی گیرد؛ تربیت نه در حصار زمان محدود می شود و نه در قلمرو مکان می گنجد. فراتر از محیط، وسیع تر از عالم و ژرف تر از رفتار بیرونی و سرشت آدمی است. تنبیه کردن طرز فکری است که منجر به خشم می شود و می گوید کودکان به دلیل اعمالشان مستحق عذاب کشیدن هستند. منضبط کردن به معنای تنبیه نمودن نیست و نباید منجر به گریه کودک شود بلکه به معنای آن است که به کودکان کمک کنیم بنیانی برای ارزش ها و اصول اخلاقی طراحی کنند و دستورالعملی قدرتمند داشته باشند. هدف این مقاله نقش تنبیه در انضباط کودکان است و به روش مروری بر اساس منابع کتابخانه ای و مقالات معتبر علمی و پژوهشی است. نتایج نشان داد که تنبیه به روش مثبت در انضباط کودکان تاثیر بسزایی دارد.

کلیدواژه ها:

خانواده ، کودکان ، تنبیه ، انضباط