کاربرد روانشناسی زبان در تربیت با تاکید بر دوره ابتدایی

هدف از انجام این تحقیق بررسی روانشناسی زبان و کاربرد آن در تربیت و همچنین اهمیت موضوع برای یک معلم مقطع ابتدایی است. به روش کتابخانه ای صورت گرفته است: روانشناسی زبان علم مطالعه ی عوامل روان شناختی و عصب شناختی اکتساب، کاربرد، درک و تولید زبان است. روانشناسی زبان به مطالعه ی آن دسته از فرایندهای شناختی می پردازد که تولید جملات دستوری و معنادار و نیز درک واژه ها، پاره گفتارها، و متن را ممکن می سازند. پژوهش های نوین روانشناسی زبان از زیست شناسی، عصب شناسی، علوم شناختی و نظریه ی اطلاعات بهره می گیرد تا نحوه ی پردازش زبان توسط مغز را مورد مطالعه قرار دهد. این علم پیشینه ای درازی و به دوران یونان باستان دارد اما سابقه تاریخی آن به قرن نوزدهم که از تلفیق دو علم روانشناسی و زبان شناسی به وجود آمد برمی گردد. یکی از حوزه های مطالعاتی روانشناسی زبان، بررسی تاثیرات عوامل اجتماعی بر زبان است و با در نظر گرفتن اصل تربیت زبان به تربیت تفکر نیز می انجامد. می توان از طرز سخن گفتن افراد به نوع تفکر آنها نیز می توان پی برد. کسانی که سخنان بیهوده و هجو می گویند و زبان خود را به هر سخن زشت و ناپسندی می آلیند، طرز تفکر و اندیشه خود و نیز فرایند روانشناسی رشد خود و نیز شرایط فرهنگی جامعه خود را نشان می دهند و بلعکس. نتایج حاصله از تحقیق نشان می دهند که یک آموزگار مقطع ابتدایی با بهره گیری از دانش روانشناسی زبان و جنبه درمانی علم روانشناسی، عالوه بر انتخاب شیوه های تدریس مناسب برای آموزش به دانش آموزان مختلف؛ می تواند مشکلات و اختلالات گفتاری دانش آموزان را شناسایی و منشاء آن را کشف کند و با ارجاع دانش آموز به متخصصان اعم از گفتار درمانگر، روانشناس بالینی، روانپزشک و... اقدام به رفع اینگونه مشکلات در دانش آموزان کند و از عوارض آن در سنین بزرگسالی جلوگیری نمایند.

کلیدواژه ها:

روانشناسی زبان ، تربیت ، معلم ، دانش آموز ، مقطع ابتدایی