بررسی رابطه خودتنظیمی و جهتگیری هدفی با بهزیستی ذهنی در دانش آموزان

پژوهش با هدف تعیین رابطه بین خودتنظیمی و جهتگیری هدفی با بهزیستی ذهنی در دانش آموزان اجرا شد. روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری کلیه دانش آموزان پسر دهم متوسطه دوم نظری دبیرستانهای دولتی شهر کرج در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ بودند که ۵۶۳ از آنان با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. ابزارهای سنجش شامل پرسشنامه خودتنظیمی، پرسشنامه جهتگیری هدفی، مقیاس رضایت از زندگی و مقیاسهای عواطف مثبت و عواطف منفی بود. داده ها با استفاده از همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین خودتنظیمی و بهزیستی ذهنی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد؛ همچنین بین جهتگیری هدفی تبحری و اجتناب - رویکرد با بهزیستی ذهنی رابطه مثبت و معنادار وجود داشت اما بین جهتگیری رویکرد - عملکرد و بهزیستی ذهنی رابطه معنادار مشاهده نشد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که خودتنظیمی و جهتگیری هدفی تبحری پیش بینی کننده های بهزیستی ذهنی هستند.

کلیدواژه ها:

خودتنظیمی ، جهتگیری هدفی ، بهزیستی ذهنی