مقایسه مهارتهای ارتباطی، خودکارآمدی و کمال گرایی در دانش آموزان تیز هوش و عادی

هدف پژوهش حاضر مقایسه مهارتهای ارتباطی، خودکارآمدی و کمال گرایی در دانش آموزان تیز هوش و عادی استان البرز است. ۰۱۱ نفر(۲۹ دانش آموز عادی و ۹۵ دانش آموز تیز هوش) ۰۱ تا ۰۵ ساله دختر از دوره متوسطه به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از آزمون هوشی وی.ام.تی.ای (WMTI)، پرسشنامه مهارتهای ارتباطی جرابک (۷۱۱۱)، پرسشنامه خودکارآمدی شرر و همکاران (۰۱۱۵) و پرسشنامه کمال گراییتری شورت و همکاران(۰۱۱۹) استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد مهارتهای ارتباطی در دانش آموزان تیز هوش پایین تر از دانش آموزان عادی است؛ در کمال گرایی مثبت تفاوت معنادار بین دو گروه دانش آموزان تیز هوش و عادی مشاهده نشد؛ اما در کمال گرایی منفی نتایج نشان داد که کمال گرایی منفی در دانش آموزان تیز هوش پایین تر از دانش آموزان عادی بود. در رابطه با خودکارآمدی در دانش آموزان تیز هوش و عادی، خودکارآمدی در دانش آموزان تیز هوش باالتر از دانش آموزان عادی بود. همچنین در تحلیل نتایج از تحلیل واریانس یک راهه یا آنووا استفاده شد.

کلیدواژه ها:

تیزهوشی ، مهارتهای ارتباطی ، خودکارآمدی ، کمال گرایی