اثربخشی آموزش هوش هیجانی بر پرخاشگری و سازگاری فردی اجتماعی در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهر فسا

پژوهش حاضر باهدف اثربخشی آموزش هوش هیجانی بر پرخاشگری و سازگاری فردی اجتماعی در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهر فسا انجام شد. پژوهش از نظر هدف کاربردی و طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهر فسا که تعداد ۴۰ نفر از دانش آموزان که در پرسشنامه پرخاشگری نمرات بالاتر از میانگین و در پرسشنامه سازگاری فردی و اجتماعی کمتر از میانگین کسب کرده بودند به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند سپس این دانش آموزان به دو گروه (۲۰ نفر در گروه آزمایش و ۲۰ نفر در گروه کنترل) به صورت تصادفی تقسیم شدند .ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه های پرخاشگری باس و پری(۱۹۹۲)، سازگاری فردی- اجتماعی کلارک و همکاران (۱۹۵۳) و جلسات آموزش هوش هیجانی بر اساس مدل مایر و سالووی(۱۹۹۰)طی ۱۱ جلسه ۹۰ دقیقه ای هر هفته یک بار بر روی گروه آزمایش اجرا شد. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان می دهد که آموزش هوش هیجانی بر کاهش پرخاشگری و افزایش سازگاری فردی اجتماعی در دانش آموزان تاثیر دارد. میانگین نمرات پرخاشگری جسمانی، پرخاشگری کلامی و خصومت در گروه آموزش پایین تر از گروه کنترل است یعنی آموزش هوش هیجانی توانسته پرخاشگری جسمانی، پرخاشگری کلامی و خصومت دانش آموزان را کاهش دهد. همچنین میانگین نمرات سازگاری فردی و سازگاری اجتماعی در گروه آموزش بالاتر از گروه کنترل است یعنی آموزش هوش هیجانی توانسته سازگاری فردی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان را افزایش دهد.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، پرخاشگری ، سازگاری فردی اجتماعی