واکاوی پدیدارشناسانه رویکردهای معلمان نسبت به آموزش شهروند الکترونیک

هدف پژوهش حاضر واکاوی پدیدارشناسه رویکردهای معلمان نسبت به آموزش شهروند الکترونیک در کلاس درس بود. این پژوهش کیفی با استفاده از روش پدیدارشناسی اجرا شد. روش گردآوری اطلاعات استفاده از مصاحبههای نیمه ساختارمند بود. بدین منظور با استفاده از روش مالک محور و زنجیرهای، دادهها با مصاحبه از ۱۳ نفر از معلمانی که زمینه آشنایی با پدیده مورد نظر را داشتند جمعآوری و به روش تحلیل مضمون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. جهت تامین اعتبار تحقیق، معیارهای لینکن و گابا مورد استفاده قرار گرفت. تحلیل حاصل از مصاحبهها حاکی از ۳ مضمون فراگیر(رویکرد فعال، رویکرد انفعالی و رویکرد خنثی) و ۱۳ مضمون سازماندهنده و ۳۴ مضمون پایه بود. نتایج پژوهش حاکی از واکنش معلمان در قالب آیتمهایی چون: دانش اندک معلمان و عدم تالش ایشان برای تحقیق و پژوهش در ارتباط با آموزش شهروند الکترونیک، ذهنیت کالایی، عدم اعتماد به کارایی و نگاه سطحی به آموزش شهروند الکترونیک، خوگیری با شیوههای سنتی و عدم آشنایی با ابعاد سخت افزاری و نرم افزاری شهروند الکترونیک، نهادینه نبودن و فقدان مهارت تدریس معلمان در آموزش شهروند الکترونیک، آموزش خلاقانه شهروند الکترونیک به صورت بین درسی، الگو بودن معلم و باور قلبی او نسبت به اهمیت آموزش معنادار و درونی شهروند الکترونیک به دانش آموزان، نگاه معطوف به آینده، تالش برای یادگیری ابعاد فنی و تجهیز به علوم روز در زمینه آموزش شهروند الکترونیک، برقراری ارتباط بین مهارت شهروند الکترونیک و سایر ابعاد زندگی کودکان، نگاه عینیتگرا به آموزش شهروند الکترونیک، قابل شناسایی و دستهبندی است.

کلیدواژه ها:

آموزش ، پدیدارشناسی ، شهروند الکترونیک ، معلمان