تحلیل روش های سنتی و نوین ارزیابی یادگیری و تاثیر آنها بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

ارزیابی یادگیری به عنوان یک عنصر کلیدی در فرآیند آموزش، می تواند نقش تعیین کننده ای در شناسایی توانایی ها و نیازهای یادگیرندگان داشته باشد. در مقاله حاضر که با روش توصیفی-تحلیلی و بر مبنای مطالعات کتابخانه ای صورت گرفته است، قصد داریم به تحلیل روش های سنتی و نوین ارزیابی یادگیری و تاثیر آنها بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان بپردازیم. روش های سنتی ارزیابی، همچون آزمون های کتبی و امتحانات پایانی، اغلب بر سنجش حافظه و توانایی های کلامی و ریاضی تاکید دارند و به نحوی در توانایی های عمیق تر و خلاقیت های دانش آموزان را منعکس می کنند. از سوی دیگر، روش های نوین، نظیر ارزیابی تک وینی و مبتنی بر عملکرد، به دنبال ایجاد یک تصویر جامع تر از توانایی ها و پیشرفت دانش آموزان هستند، با تمرکز بر فرآیند یادگیری و تفکر انتقادی. این مقاله به تحلیل مزایا و معایب هر یک از این رویکردها، به بررسی تاثیر آنها بر انگیزش، عملکرد و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان می پردازد. یافته ها نشان می دهند که روش های نوین ارزیابی می توانند به بهبود یادگیری و درک عمیق تر مطالب کمک کنند و اثرات مثبتی بر انگیزش و اعتماد به نفس دانش آموزان داشته باشند. در نهایت، مقاله پیشنهادهایی برای بهبود سیستم های ارزیابی در مدارس ارائه می دهد و اهمیت ایجاد یک رویکرد تلفیقی در ارزیابی یادگیری را مورد تاکید قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

روش های سنتی ، روش های نوین ، ارزیابی یادگیری ، پیشرفت تحصیلی ، انگیزش ، دانش آموزان