بررسی اثرگذاری آموزش با سبک های نوین و خلاقانه در یادگیری پایدار دانش آموزان

پیشرفت های سریع در عرصه علم و فناوری و تغییرات اجتماعی گسترده، نیاز به تحول در شیوه های آموزشی را بیش از پیش نمایان کرده است. در این راستا، روش های نوین آموزشی به عنوان ابزاری موثر برای ارتقای فرآیند یادگیری پایدار در مدارس شناخته می شوند. هدف این تحقیق بررسی تاثیر این روش ها بر فرآیند یادگیری دانش آموزان در محیط های آموزشی است. استفاده از رویکردهایی چون یادگیری مبتنی بر پروژه، آموزش تعاملی، و فناوری های نوین، می تواند عالوه بر تقویت مهارت های شناختی، موجب ارتقاء تفکر انتقادی و توانمندی های اجتماعی دانش آموزان گردد. این تحقیق به بررسی مزایا و چالش های استفاده از این شیوه ها در سیستم آموزشی ایران پرداخته و با توجه به نتایج به دست آمده، پیشنهاداتی برای گسترش این رویکردها ارائه می دهد. بررسی ها نشان داد که روش های نوین آموزشی عالوه بر افزایش مشارکت دانش آموزان در فرایند یادگیری، منجر به بهبود مهارت های حل مسئله و یادگیری پایدار می شود. این تحقیق در نهایت بر لزوم توجه به رویکردهای نوین آموزشی در مدارس تاکید دارد و پیشنهادات عملی برای تسهیل پذیرش و اجرای آن ها در سیستم آموزشی ایران ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

روش های نوین آموزشی ، یادگیری پایدار ، یادگیری مبتنی بر پروژه ، آموزش تعاملی ، فناوری های نوین