بهبود روشهای پرکاربرد در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

دانش آموزان، مانند نگینهای گوناگونی در موزه ای یادگیری اند. هر کدام با سبک منحصر به فرد خود، از پازل یادگیری الگویی خاص و منحصر به فرد می سازند. توجه به این تنوع و فهم دقیق سبک های یادگیری، کلیدی برای ارتقای بهرهوری و کیفیت فرآیند یادگیری دانش آموزان است. درک طیف گسترده سبک های یادگیری، فراتر از تقسیم ساده به دی داری، شنیداری و لمسی است. این طیف شامل جنبه های متعدد و پیچیده، همچون سبک های شناختی، سبک های یادگیری عاطفی و اجتماعی، و البته، عوامل فردی و محیطی است. این تنوع موجب می شود که دانش آموزان به شیوه های متفاوتی به اطلاعات پاسخ داده و با آنها تعامل کنند. فرض کنید با دانش آموزی روبرو هستیم «که یادگیرنده تجربی» است. این نوع دانش آموز، به جای خواندن و تحلیل نظریات، با تجربه کردن و اجرای عملی، مفاهیم را بهتر می فهمد. برای ارتقای یادگیری این دانش آموز، به جای ارائه مفاهیم پشت سر هم، باید فرصت انجام فعالیت های عملی و حل مسئله را به او بدهیم. ما می توانیم از آزمایش ها، پروژه ها، بازی های آموزشی و بازدید از موزه ها و آزمایشگاه ها به عنوان ابزارهای تقویت یادگیری این دانش آموز بهره ببریم. در مقابل، دانش آموزی که یادگیرنده نظری است، به مفاهیم کلی و اصول اساسی علاقه دارد. برای او، تحلیل و تجزیه و تحلیل مفاهیم مهمتر از تجربه های عملی است. بهتر است با ارائه مدل های مفهومی، طرح های تحلیلی و پرسش های باز، به او کمک کنیم تا به درک عمیق تری از موضوع دست یابد. برگزاری بحث های کلاس، ارائه مقالات و مطالعه موردی، می توانند نقش موثری در ارتقای فرآیند یادگیری او داشته باشند.

کلیدواژه ها:

پیشرفت تحصیلی ، انگیزه ، الگوی یادگیری ، تجربه ، علاقه ، دانش آموزان