کاربرد فناوری های مرتبط با آزمایشگاه های جدایش کانی جهت مطالعات سن سنجی ایزوت وپی (ژئوکرونولوژی) در آموزش عالی (رشته های زمین شناسی و معدن)

مطالعات ایزوتوپی و اندازه گیری مقادیر ایزوتوپهای ناپایدار در سنگها یکی از روش های سن سنجی در زمین شناسی است. جهت مطالعات سنسنجی ایزوتوپی، پس از آماده سازی پودر نمونهها، جدایش کانی زیرکن با استفاده از تکنیک های آبشویی، مایعات سنگین و جدایش شیمیایی، جدایش مغناطیسی و جدایش دستی در زیر میکروسکوپ بینوکوالر صورت میگیرد که هر یک از این مراحل در یک آزمایشگاه مخصوص انجام میشود. در واقع این فرایند در آزمایشگاه های مختلف جداسازی کانی صورت میگیرد و فرایندی بسیار زمان بر و با دقت باالست. در این مقاله عالوه بر معرفی کانی زیرکن به عنوان مهم ترین کانی مورد استفاده در سن سنجی و روش های اندازهگیری آن به معرفی آزمایشگاه های مناسب و کاربردی در جدایش این کانی از سنگها پرداخته شده است تا عالقمندان به علوم زمین و روشهای سنسنجی بخصوص دانش آموزان و دانشجویان رشتههای زمینشناسی و معدن با این آزمایشگاه ها آشنایی یابند. آزمایشگاههایی ک ه کمتر به معرفی آنها توجه شده و در بسیاری از دانشگاهها و موسسات پژوهشی وجود ندارد و در صورت بودن نیز به آنها توجه نشده و بعضا سالها مورد استفاده قرار نگرفته است. لذا معرفی این آزمایشگاهها و فناوریهای مرتبط با آنها میتواند گامی در جهت کاربرد بیشتر این آزمایشگاهها باشد. پژوهش حاضر بخشی از رساله دکتری است که جهت بررسی فناوری های مورد استفاده در مطالعات ایزوتوپی نگارش شده است، لذا از ارائه توضیحات تفصیلی در مورد نمونه ها و منطقه مورد مطالعه خودداری شده و صرفا به معرفی روش های آزمایشگاهی و فناوری های مورد استفاده در زمینه جدایش کانی و اندازه گیری نسبتهای ایزوتوپی آن کانی پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

آزمایشگاه ، فناوری ، سن سنجی ، کانی زیرکن ، ژئوکرونولوژی