بررسی مبانی نظری پارادایم نوفهمی در برنامه ریزی درسی

برنامه های درسی به عنوان قلب نظام های آموزشی که شامل کلیه فعالیت های یادگیری، انواع تجارب یادگیری، پیشنهادهایی در مورد راهبردهای یاددهی - یادگیری و شرایط اجرای برنامه و همچنین در برگیرنده دانش، مهارت و نگرش ارزشمند برای یادگیری در هر نظام آموزشی است. این روزها شاهد آن هستیم به عنوان یک الگو در نظام های آموزشی و گفتمان های عمومی، در بر دارنده ارزش ها تلقی نمی شود و به دلیل استیالی نگاه های دستورالعملی به نتیجه آموزشی؛ عالیق، تجارب و گذشته افراد را نادیده گرفته است و تنها مباحث محدود از برنامه درسی خاص، نتایج و اثر بخشی آن را دنبال خواهد کرد. چنین جهت گیری های غیرسیاسی، غیرتاریخی و فنگرایانه حوزه برنامه درسی در مورد مشک الت نظام آموزشی؛ با وجود این که رشته برنامهدرسی تغییر و تحولات گوناگونی را تجربه کرده و قلمرو موضوعی آن نیز به طور مداوم بسط یافته است، جستجوی نوعی برنامه ریزی درسی که گمان می برد به طور قطع تمام مشکالت را حل خواهد کرد؛ به دنبال دارد. هدف پژوهش حاضر، کشف کلیدی ترین برداشت های متخصصان برنامه درسی از مولفه های پارادایم برنامه درسی نوفهم سازی و استلزامات بکارگیری این مولفه ها در برنامه درسی ایران است.

کلیدواژه ها:

نظام آموزشی ، برنامه ریزی درسی ، پارادایم نوفهمی