بررسی رابطه بین خودکارآمدی فردی با یادگیری الکترونیکی خلاق در بین دانشجویان پیام نور ارومیه

هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین خودکارآمدی فردی با یادگیری الکترونیکی خلاق در بین دانشجویان پیام نور ارومیه بود. روش پژوهش حاضر توصیفی-همبستگی بود. جامعه ی آماری را کلیه دانشجویان پیام نور ارومیه در سال ۱۴۰۲-۱۴۰۳ تشکیل می دادند که ۳۸۴ نفر از آنان به صورت در دسترس انتخاب شدند. آزمودنی های پژوهش به پرسشنامه خودکارآمدی-موریس (۱۰۰۲) و پرسشنامه یادگیری الکترونیکی واتکین و همکاران (۲۰۰۴) پاسخ دادند. برای آزمون فرضیه ها از روش تحلیل رگرسیون؛ ضریب همبستگی پیرسون استفاده گردید. بر اساس نتایج حاصله از رگرسیون بین خودکارآمدی فردی با یادگیری الکترونیکی خلاق در بین دانشجویان دانشگاه پیام نور ارومیه رابطه معناداری وجود دارد. به طور کلی این روش از ابتکار و نوآوری ویژه ای برخوردار است که موجب افزایش انگیزش تحصیلی و تلاش بیشتر دانشجو جهت ارتقای تحصیلی و بهبود عملکرد و خودکارآمدی بیشتر آنها می شود؛ بر اساس نتایج پژوهش حاضر یادگیری الکترونیکی به عنوان مولفه ی اثرگذار مثبت بر خودکارآمدی محسوب می شود و باید این امر را در تدابیر آموزشی مورد توجه قرار داد؛ بنابراین با توجه به امکانات و قابلیت های یادگیری الکترونیکی می توان نتیجه گرفت که استفاده از یادگیری الکترونیکی بر خودکارآمدی دانشجویان موثر است.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی فردی ، یادگیری الکترونیکی خلاق