بررسی تاثیر روش های آموزشی خلاقانه بر بهبود مهارت های بنیادین کودکان۸ ساله با رویکرد درس پژوهی

یادگیری مهارتهای حرکتی بنیادی، به ویژه در دوران کودکی، به عنوان پایه ای برای توسعه توانایی های ورزشی و جسمانی در آینده شناخته می شود. این مهارتها نه تنها به بهبود سلامت جسمانی و روانی کودکان کمک می کنند، بلکه زمینه ساز تقویت اعتماد به نفس و مهارت های اجتماعی نیز هستند. با توجه به چالشهای موجود در یادگیری این مهارتها، ارائه راهکارهای آموزشی موثر می تواند به بهبود کیفیت آموزش و ارتقاء سلامت عمومی دانش آموزان کمک کند. نوع پژوهش در این درس پژوهی؛ تجربی کمی توصیف می شود زیرا در آن تاثیر یک مداخله (تمرینات و دست سازه های آموزشی) بر یادگیری مهارت های حرکتی (دریافت توپ تنیس) مورد بررسی قرار گرفته است. روش گردآوری اطلاعات در پژوش شامل استفاده از آزمون های استاندارد (پیش آزمون و پس آزمون) و مشاهده و مصاحبه برای جمع آوری داده های کمی و کیفی است. جامعه آماری شامل ۱۰۰ دانش آموز از چهار مدرسه مختلف بود که به صورت تصادفی انتخاب شدند. نتایج حاصل از پیش آزمون و پس آزمون نشان دهنده بهبود قابل توجه در مهارت دریافت توپ تنیس پس از اجرای تمرینات و استفاده از دست سازه های آموزشی بود. میانگین تعداد دریافت توپ در پیش آزمون ۵.۲ و در پس آزمون ۱۲.۶ بود که تفاوت میانگین ۷.۴ را به همراه داشت. این تفاوت نشان دهنده تاثیر مثبت روش تدریس و استفاده از ابزارهای آموزشی خلاقانه بر یادگیری این مهارت است. اهمیت این کار در این است که مهارت های حرکتی بنیادی، به عنوان پیشنیازهای شرکت در فعالیت های ورزشی و بازی ها، نقش حیاتی در رشد جسمانی و اجتماعی کودکان دارند. در نهایت، پیشنهاداتی برای بهبود فرآیند تدریس و یادگیری مهارت های حرکتی بنیادی ارائه می شود.

کلیدواژه ها:

مهارتهای حرکتی بنیادی ، دریافت توپ تنیس ، آموزش ، دست سازه های آموزشی