اقدام پژوهی چگونه توانستم کم رویی محمد امین را کاهش دهم؟

کم رویی یک اختلال روان شناختی محسوب نمی شود بلکه یک رگه شخصیتی است که با رفتارهای اضطرابی و اجتماعی خفیف در موقعیت های اجتماعی همراه است. زیمباردو کم رویی را تجربه ای می داند که در آن فرد بیش از اندازه به خود توجه می کند و همواره از خود ارزیابی های منفی به عمل می آورد تا حدی که این حالت ها برای فرد کم رو علت ایجاد ناراحتی و جلوگیری از بروز احساسات در موقعیت های اجتماعی و همچنین مانع پیگیری هدف های بین فردی و شغلی می شود. تعداد روز افزون افرادی که در ارتباط با دیگران مشکل دارند افرادی که دستخوش ترس از برخوردهای اجتماعی و کم رویی اند افرادی که هنگام ورود به جمع نمی دانند چه بگویند و چگونه رفتار کنند و احساس ناتوانی برای گفتگو با مردم و عدم همکاری با آنها و نیز ناتوانی در تصمیم گیری برای مسائل روزمره دارند. همه باعث شیوع اضطراب، افسردگی و انزوای اجتماعی خواهد شد. این مسائل خود باعث طرد از اجتماع و تکرار چرخه ای معیوب می شود. از عمده ترین مشکلاتی که تاثیر بازدارنده و مهمی بر کارآمدی و پویایی کودکان و نوجوانان دارد و از شکل گیری سالم هویت و نیز شکوفایی استعدادها و قوای فکری و عاطفی در آنان جلوگیری می کند مشکل برقراری ارتباط اجتماعی در کودکان و نوجوانان است. عده ای از آنها توانایی برقراری ارتباط صحیح با دیگران را ندارند. کم رویی به عنوان پدیده ای پیچیده و مرکب ذهنی روانی و اجتماعی تعریف شده است که با اضطراب در موقعیت های اجتماعی تعریف شده است و با اضطراب در موقعیت های اجتماعی، بازداری اجتماعی یا رفتارهای بین فردی ناشی از نگرانی درباره ارزیابی بین فردی مشخص می شود. لذا یکی از چالش های مهم معلمان و والدین چگونگی برخورد با کودکان و دانش آموزان کم روست.

کلیدواژه ها:

کم رویی ، اضطراب ، اجتماعی ، ارتباط اجتماعی ، کودکان ، نوجوانان