بررسی راهکارهای توسعه استراتژیهای یادگیری خودراهبر در دانش آموزان

یادگیری خودراهبر به فرآیند یادگیری گفته می شود که در آن فرد مسئولیت اصلی یادگیری خود را بر عهده می گیرد و به صورت مستقل اهداف، منابع، روش ها و زمان بندی های یادگیری خود را تعیین می کند. این رویکرد به دانش آموزان یا یادگیرندگان این امکان را می دهد که به شکل فعال در فرآیند یادگیری شرکت کنند و خود به دنبال منابع و اطلاعات مورد نیاز برای رسیدن به اهدافشان باشند. بر این اساس هدف این پژوهش بررسی راهکارهای توسعه استراتژیهای یادگیری خودراهبر در دانش آموزان بود. روش پژوهش مطالعه مروری بود که با مراجعه به منابع و اطلاعات معتبر داخل کشور (جهاد دانشگاهی، پایگاه مدارک و اطلاعات علمی ایران، سیویلیکا، نورمگز) و پایگاه های اطلاعاتی خارجی (Science Direct, Ebsco, Emerald, ISI, Scholar, Springer) به بررسی راهکارهای توسعه استراتژیهای یادگیری خودراهبر پرداخته شد. این پژوهش شش استراتژی کلیدی را برای توسعه یادگیری خودراهبر در دانش آموزان شناسایی کرده است که شامل: هدف گذاری و برنامه ریزی، خودنظارتی و تامل، راهبردهای فراشناختی، استفاده از فناوری، انگیزه درونی و خودمختاری، و بازخورد و خودارزیابی بود. هر یک از این استراتژی ها نقش مهمی در توسعه الگوهای تفکر انتقادی و مهارت های یادگیری مادام العمر ایفا می کنند. در مجموع می توان بیان نمود که توسعه استراتژی های یادگیری خودراهبر در دانش آموزان نه تنها به بهبود عملکرد تحصیلی آنها کمک می کند، بلکه مهارت های ضروری برای موفقیت در زندگی شخصی و حرفه ای را نیز در آنها تقویت می کند. این رویکرد، دانش آموزان را به یادگیرندگان مستقل، مسئولیت پذیر و انعطاف پذیر تبدیل می کند که می توانند در دنیای پرتحول امروز به طور موثر عمل کنند. بنابراین، سرمایه گذاری در این حوزه نه تنها برای نظام آموزشی، بلکه برای جامعه به طور کلی از اهمیت بالایی برخوردار است.

کلیدواژه ها:

یادگیری ، یادگیری خودراهبر ، یادگیری خودتنظیمی