اقدام پژوهی چگونه توانستیم مشکل کم حرفی و گوشه گیری دانش آموزم را رفع نماییم؟

اقدام پژوهی حاضر با هدف کاهش کم حرفی و گوشه گیری دانش آموز پایه پنجم انجام گرفت. بسیاری از دانش آموزانی که در مقایسه با هم کلاسی هایشان، در کلاس غیرفعال اند، از نظر آموزشی و اجتماعی از رفتار مناسبی برخوردارند، اما نسبت به دیگر دانش آموزان آرام تر بوده، از انجام کار با دیگران سرباز می زنند. بعضی از این دانش آموزان به درجات مختلف، با مشکل کم حرفی یا گوشه گیر بودن مواجه اند. دانش آموزانی که عموما به عنوان بچه های کمرو، فاقد اعتماد به نفس و نگران از نظر اجتماعی یا گوشه گیر؛ کسانی که حاضر جواب نیستند، تمایلی به برقراری ارتباط ندارند شناخته می شوند. همان طور که می دانیم هر جا که انتظارات اجتماعی جدید و مبهم باشند، درجاتی از خجالت کشیدن، طبیعی است اما خجالتی بودن وقتی تبدیل به یک مشکل می شود که صرفا وابسته به موقعیت نبوده، بلکه اختیاری باشد، تا جایی که به فرد برچسب خجالتی زده شود. به ویژه در موقعیتی که فرد این برچسب را پذیرفته، آن را درونی کند، ممکن است الگوی جامعی از خجالتی بودن در او ایجاد شود و عالئم دیگری مثل: عدم اعتماد به نفس در ورود به موقعیت اجتماعی و ناراحتی و سرباز زدن از ظاهر شدن در حضور دیگران، در وی ظاهر گردد. امسال من هم در کلاس خودم در آموزشگاه با نمونه ای از این دانش آموزان کمرو و خجالتی روبرو شدم. و با تجزیه و تحلیل شواهد گردآوری شده در مورد مشکل این دانش آموز، عوامل ایجاد کننده مساله شناسایی شد و بر اساس عوامل شناسایی شده راهکارهایی پیشنهاد و سپس انتخاب شد و با اجرای راهکارهای انتخاب شده، تغییرات محسوسی در رفتار دانش آموز و کاهش مشکل مشاهده گردید.

کلیدواژه ها:

کم حرفی ، گوشه گیری ، دانش آموز