نقش پیش بینی کنندگی خودکارآمدی بر اساس فرسودگی شغلی در معلمان زن مقطع ابتدایی شهر گچساران

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش پ یش بینی کنندگی خودکارآمدی بر اساس فرسودگی شغلی در معلمان زن مقطع ابتدایی شهر گچساران بود. جامعه آماری در این پژوهش تمام ی معلمان زن مقطع ابتدایی بودند که تعداد آن ها ۷۲۵ نفر بود و در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ مشغول به کار بودند. با توجه به جدول مورگان، تعداد ۲۵۰ معلم زن به عنوان حجم نمونه بر اساس روش نمونه گیری تصادفی ساده برآورد شده است. داده ها از طریق پرسشنامه های خودکارآمدی موریس (۲۰۰۱)، پرسشنامه فرسودگی شغلی مسالج (۱۹۸۱) جمع آوری گردید. داده ها از طریق ضریب همبستگی پیرسون و روش ضریب رگرسیون با استفاده نرم افزار ۲۷ Spss تحلیل شد. نتایج حاکی از این است بین خودکارآمدی کل با فرسودگی شغل ی رابطه منفی و معن ی داری وجود دارد (۰.۶۸۲, p = ۰.۰۰۹). خودکارآمدی هیجانی، خودکارآمدی اجتماعی، خودکارآمدی تحصیلی، خودکارآمدی کل می توانند فرسودگی شغلی در معلمان زن مقطع ابتدایی شهر گچساران را پ یش بینی کنند.

کلیدواژه ها:

خودکارآمد ی ، فرسودگی شغلی ، معلمان ، مقطع ابتدایی