نقش هوش مصنوعی در شخصی سازی فرآیند یادگیری؛ تاملی بر تاثیرات فلسفی-تربیتی

در سالهای اخیر، هوش مصنوعی به عنوان یکی از مهم ترین فناوری های تحول آفرین در حوزه آموزش و یادگیری مطرح شده است. یکی از کاربردهای کلیدی در این حوزه، شخصی سازی فرآیند یادگیری است که می تواند بر اساس تحلیل داده های فردی، مسیر آموزشی هر یادگیرنده را متناسب با نیازها و توانمندی های او تنظیم کند. این مقاله با تمرکز بر نقش هوش مصنوعی در یادگیری شخصی سازی شده، تاثیرات فلسفی و تربیتی این فناوری را بررسی می کند. در بعد فلسفی، مسئله خودمختاری یادگیرنده و تاثیر هدایت الگوریتمی بر استقلال فکری او، یکی از چالش های اساسی است. آیا یادگیری شخصی شده ی تحت کنترل، موجب رشد تفکر انتقادی می شود یا آن را محدود می کند؟ در بعد تربیتی، پیامدهای این تحول بر روان شناسی یادگیرندگان، عدالت آموزشی و نقش معلمان مورد بررسی قرار می گیرد. نتایج این پژوهش نشان می دهد که اگرچه هوش مصنوعی می تواند موجب افزایش انگیزه، بهبود نتایج تحصیلی و کاهش نابرابری های آموزشی شود، اما نگرانی هایی مانند وابستگی بیش از حد به فناوری، چالش های اخلاقی و کاهش تعاملات انسانی نیز باید مدنظر قرار گیرد. در نهایت، مقاله با ارائه پیشنهادهایی برای به کارگیری بهینه هوش مصنوعی در نظام های آموزشی، راهکارهایی را برای کاهش چالش های مذکور مطرح می کند.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، شخصی سازی یادگیری ، فلسفه آموزش ، تربیت ، عدالت آموزشی ، تفکر انتقادی