رابطه امید به زندگی و شادکامی در مادران کودکان استثنایی

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین امید به زندگی و شادکامی در مادران کودکان استثنایی است. مادرانی که دارای فرزندانی با نیازهای ویژه هستند، با چالشهای متعددی مواجه اند که می تواند بر سلامت روانی و کیفیت زندگی آنان تاثیر بگذارد. این مطالعه با روش توصیفی-همبستگی انجام شد و جامعه آماری آن شامل مادران کودکان استثنایی بود. داده ها از طریق پرسشنامه های استاندارد امید به زندگی و شادکامی جمع آوری شد و با استفاده از روش های آماری مناسب تحلیل گردید. نتایج نشان داد که بین امید به زندگی و شادکامی در این گروه از مادران رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. به عبارت دیگر، مادرانی که سطح بالاتری از امید به زندگی داشتند، میزان شادکامی بیشتری را تجربه می کردند. این یافته ها بر اهمیت تقویت امید به زندگی در برنامه های حمایتی و مشاوره های برای بهبود سلامت روانی مادران کودکان استثنایی تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

امید به زندگی ، شادکامی ، مادران ، کودکان استثنایی ، سلامت روان