بررسی رابطه سخت کوشی و تابآوری بر سلامت روان دانش آموزان متوسطه اول

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سرسختی و تابآوری با سلامت روان در دانش آموزان دختر و پسر مقطع اول متوسطه بود. این پژوهش از لحاظ هدف جزو پژوهشهای کاربردی و از لحاظ اجرا توصیفی و از نوع همبستگی بود. فرضیه های فرعی رابطه بین سرسختی و تابآوری، سرسختی و سلامت روان، تاب آوری و سلامت روان در دانش آموزان و همچنین بررسی وجود تفاوت در رابطه سرسختی و تابآوری با سلامت روان در دانش آموزان با توجه به جنسیت مورد آزمون قرار گرفت. جامعه پژوهش عبارت بود از: کلیه دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه اول در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ در شهرستان کامیاران و از تعداد ۳۰۰۰ نفر جامعه پژوهش، با استفاده از فرمول کوکران تعداد ۳۸۰ (نفر از دانش آموزان ۱۹۰ پسر و ۱۹۰ دختر) به روش نمونه گیری طبقه ای، به عنوان نمونه انتخاب شدند. افراد نمونه به صورت همزمان به سه پرسشنامه، سلامت عمومی GHQ، تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) و مقیاس سخت کوشی پاسخ دادند. داده های خام وارد نرم افزار ۲۴-SPSS شده، در بخش آمار توصیفی (میانگین، انحراف استاندارد و واریانس) و در آمار استنباطی به روش همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار خواهد گرفت. نتایج نشان داد بین تاب آوری و سرسختی با سلامت روان رابطه منفی معنادار و بین سرسختی و تابآوری رابطه مثبت معنادار وجود دارد.

کلیدواژه ها:

سخت کوشی ، تاب آوری ، سلامت روان ، دانش آموزان ، مقطع اول متوسطه