تاثیر روش تدریس بر ایجاد خلاقیت دانش آموزان

خلاقیت و ابعاد آن امروز عنصر مهمی در امر آموزش است، که معلمان باید به آن توجه کرده و در جهت شکوفایی خلاقیت در دانش آموزان تلاش کنند؛ زیرا این خلاقیت است که زمینه توسعه فردی و اجتماعی را در دانش آموزان فراهم می کند و آنها را برای زندگی آینده و حضور در اجتماع آماده می کند. پژوهش حاضر از نوع مطالعات مروری تحلیلی متقابل بررسی پژوهش های گردآوری شده در مکتب با موضوعات [روش تدریس، تدریس خلاقانه، خلاقیت در تدریس، نقش معلم در تدریس خلاقانه] ارتباط با کلمات کلیدی داده شده استفاده گردید. پژوهش های جمع آوری شده پس از بررسی کیفیت متن، تحلیل و در قالب فرم محقق ساخته شده فی برداری شد. یافته های پژوهش نشان می دهد که خلاقیت به عنوان اوج تفکر خلاق، ملزم به فراتر رفتن از چهارچوب های ذهنی و بهره گیری از عوامل تاثیرگذار مانند هدف، استعداد، مهارت، انگیزه و محیط اجتماعی است. مدارس و معلمان نقش کلیدی در پرورش خلاقیت دانش آموزان ایفا می کنند، به ویژه زمانی که از روش های تکدرس نوین، محیط های آموزشی متنوع و ابزارهای کمک آموزشی استفاده شود. روش تدریس کاوشگری، با تاکید بر یادگیری متمرکز بر محتوا، مشارکت فعال دانش آموزان و هدایتگری معلم، زمینه رشد خلاقیت را از طریق تعامل و تجربه عملی فراهم می کند. همچنین، روش بدیع پردازی با استفاده از قیاس و تشویق تفکر خلاق، و روش بارش مغزی با تاکید بر بروز خلاقیت بالقوه، شرایطی را برای پرورش ایده های جدید و گسترش توانایی های خلاقانه فراهم می سازد. بنابراین، به کارگیری الگوهای تکدرس خلاقانه و حمایت از فرآیندهای تفکر خلاق در محیط آموزشی، نقش بلند آیندی در رشد خلاقیت دانش آموزان دارد.

کلیدواژه ها:

روش تدریس ، خلاقیت ، دانش آموزان