تاثیر آموزش هنرهای زیبا بر سلامت روان دانشجویان آموزش عالی از طریق نقش تعدیلکننده خلاقیت و خودکارآمدی

هدف این پژوهش بررسی تاثیر آموزش هنرهای زیبا بر سلامت روان دانشجویان مقطع کارشناسی از طریق نقش تعدیلکننده خلاقیت و خودکارآمدی است. هنر موثرترین وسیله برای بیان آرمان های انسانی، فرهنگ، هویت، سبک های زندگی، احساسات و تجارب اجتماعی محسوب می شود. یک پژوهش مقطعی بر روی ۶۷۳ دانشجوی مقطع کارشناسی که در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۲ در دانشگاههای مختلف مشغول به تحصیل در دوره هنرهای زیبا بودند، انجام شد. دوره جمع آوری داده ها به شکل پرسشنامه سه ماه به طول انجامید. برای تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده، از نرم افزار spss که شامل آمار توصیفی و استنباطی است، استفاده شد. نتایج کلی این پژوهش نشان می دهد که آموزش هنرهای زیبا تاثیر مثبت و معناداری بر سلامت روان دارد. علاوه بر این، یافته ها نشان می دهند که خلاقیت و خودکارآمدی به طور مثبت و معناداری رابطه بین آموزش هنرهای زیبا و سلامت روان را تعدیل می کنند. این مطالعه اهمیت آموزش هنرهای زیبا در میان دانشجویان هنر را برجسته می کند. از طریق این پژوهش، دانشجویان این حوزه باید بیش از پیش از اهمیت آموزش هنرهای زیبا و ارتباط آن با سلامت روان آگاه شوند. همچنین، پیشنهاد می شود که دوره های هنری در سطوح مختلف آموزشی به برنامه درسی اضافه شوند تا خلاقیت و خودکارآمدی دانشجویان آموزش عالی افزایش یابد. علاوه بر این، پیامدهای این مطالعه برای والدین، دانشجویان و معلمان نیز مورد بحث قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

آموزش هنرهای زیبا ، نظریه بهزیستی روانشناختی ، خلاقیت ، خودکارآمدی