نقش سبک های دلبستگی و بهزیستی روان شناختی در پیش بینی بخشودگی

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی بخشودگی بر اساس سبک های دلبستگی و بهزیستی روان شناختی در دانش آموزان دوره دوم متوسطه انجام گردیده است. این تحقیق با توجه به هدف کاربردی و از نظر ماهیت و روش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری، شامل کلیه دختران نوجوان دوره دوم متوسطه شهرستان سپیدان در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ برابر با ۴۰۴ نفر بود؛ که برای انتخاب حجم نمونه از فرمول کوکران معادل ۲۰۰ نفر و برای انتخاب نمونه ها از روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی استفاده گردید. ابزار جمع آوری اطلاعات، مقیاس بخشودگی بین فردی احتشام زاده و همکاران، مقیاس بهزیستی روان شناختی ریف و مقیاس دلبستگی بزرگسالان کولینز و رید بوده است. برای تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج همبستگی نشان داد بین سبک دلبستگی ایمن و بخشودگی رابطه مثبت و معنی دار و بین سبک دلبستگی دوسرگرا و سبک دلبستگی اجتنابی و بخشودگی رابطه منفی معنی داری وجود داشت. همچنین بین مولفه های بهزیستی روان شناختی (خودمختاری، رشد شخصی، روابط مثبت با دیگران، هدفمندی در زندگی، پذیرش خود و تسلط بر محیط) و بخشودگی رابطه مثبت و معنی داری وجود داشت. نتایج تحلیل رگرسیون همزمان نیز نشان داد، هر سه سبک دلبستگی ۴۰/۳ درصد و از بین مولفه های بهزیستی روان شناختی، (رشد شخصی، روابط مثبت با دیگران، پذیرش خود و تسلط بر محیط) توانستند رویهم ۳۵/۰ درصد از واریانس بخشودگی را به طور معنی داری در دانش آموزان تبیین کنند. یافته ها بیانگر این موضوع است که سبک های دلبستگی و ارتقای بهزیستی روان شناختی بر رفتار بخشودگی در دانش آموزان موثر است.

کلیدواژه ها:

بخشودگی ، سبک های دلبستگی ، بهزیستی روان شناختی