بررسی آموزش مبتنی بر روش تدریس قصهگویی بر خلاقیت دانش آموزان دوره ابتدایی

قصه و قصهگویی به قدمت تاریخ بشر ریشه دارد بهگونه ای که بشر زندگی خود را در چهارچوب قصه ها به تصویر کشیده است و قصه ها نیز زندگی بشر را شکل داده، دگرگون ساخته و متحول نموده اند. قصه ها بازنمایی ما از خودمان و تجربه هایمان است. زندگی فرآیند پیوسته ای از نظم بخشی و سازماندهی تجربه ها است. هنگامی که شناخت کاملی از جهان وجود ندارد نیاز نسبت دادن معنا به تجارب احساس می شود بدین ترتیب، تجربه ها و رویدادهای عمر طوالنی هر یک از افراد به قصه تبدیل می شود. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی آموزش مبتنی بر روش تدریس قصهگویی بر خلاقیت دانش آموزان دوره ابتدایی انجام گرفت. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه مورد مطالعه پژوهش را دانش آموزان شهر مریوان تشکیل دادند، ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه خلاقیت تورنس (۱۷۹۴) بود که پایایی آن از طریق روش کودر ریچاردسون محاسبه شد که در پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب ۰.۸ و ۰.۵ بود و روایی آن از طریق نظرخواهی از معلمان مدرسه تایید شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری کولموگرف اسمیرونوف، همبستگی پیرسون، آزمون t همبسته استفاده گردید. نتایج نشان داد، نمره میزان خلاقیت دانش آموزان در پیش آزمون ۲۵.۳۸ که در پس آزمون به ۳۲.۱۸ افزایش یافته است و این افزایش از نظر آماری نیز معنادار می باشد (p=۰.۸). در واقع بین دانش آموزانی که با روش تدریس قصهگویی آموزش دیده اند با دانش آموزانی که این آموزش را ندیده اند در میزان خلاقیت آنها تفاوت معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

روش تدریس ، قصهگویی ، خلاقیت ، دانش آموزان ، ابتدایی