دستاوردهای نوین روانشناسی در آموزش و پرورش

تحول در روشهای تدریس و ارزیابی آموزشی نیازمند بهره گیری از مبانی روانشناسی است. این مقاله به بررسی تاثیر نظریه های روانشناسی در بهبود فرآیندهای آموزشی و ارزیابی ها پرداخته است. در ابتدا، به بررسی نظریههای مختلف روانشناسی از جمله نظریه یادگیری اجتماعی بندورا، نظریههای انگیزشی دسی و ریان، و نظریه هوش های چندگانه گاردنر پرداخته شده و نشان داده شده که این نظریهها چگونه به معلمان کمک می کنند تا شیوههای تدریس خود را به گونهای طراحی کنند که مناسب نیازهای شناختی و عاطفی دانش آموزان باشد. همچنین، نظریه های شناختی و پردازش اطلاعات، اهمیت سازماندهی مناسب اطلاعات و استفاده از تکنیک های تقویت حافظه در یادگیری را مورد تاکید قرار دادهاند. این مقاله همچنین به نقش ارزیابیهای تکوینی و استفاده از بازخورد مستمر برای بهبود فرآیند یادگیری اشاره می کند و بر لزوم تغییر رویکرد ارزیابی از سنجش نمرات به سنجش واقعیتر فرآیند یادگیری تاکید میکند. در نهایت، استفاده از نظریه های روانشناسی در تدریس و ارزیابی میتواند به ارتقاء کیفیت یادگیری، بهبود انگیزش دانش آموزان، و فراهم کردن محیطهای آموزشی منطبق با نیازهای فردی آنان منجر شود. این رویکردها میتوانند به شکوفایی استعدادها و افزایش موفقیت ت حصیلی در دانش آموزان کمک کنند.

کلیدواژه ها:

روانشناسی آموزشی ، نظریه های یادگیری ، تدریس ، ارزیابی آموزشی ، انگیزش ، نظریههای شناختی