الگوی پایدار نوار ساحلی دریای خزر با تاکید بر ایجاد فضاهای عمومی گردشگری ارزان قیمت (نمونه موردی: استان مازندران)

بسیاری از سازمان های دولتی و نهادها و ارگان ها بخش های وسیعی از بهترین اراضی ساحلی شمال را به تصرف و مالکیت خود درآورده اند که منجر به عدم پاسخگویی به نیازهای فراغتی اقشار مختلف جامعه و گردشگران می شود. توسعه برنامه ریزی نشده امکانات و خدمات گردشگری ساحلی در بلند مدت منجر به هدر رفتن نیرو و سرمایه آلودگی و تخریب سواحل و جنگل ها، و از بین رفتن قابلیت های گردشگری در این نواحی می شود. تغییر کاربری اراضی کشاورزی و گسترش ویلا سازی در دو دهه اخیر، نه تنها موج عظیمی از سوداگری زمین را به وجود آورده، بلکه با استقبال سیل مسافران و گردشگران، مناطق روستایی نوار ساحلی را با معضل ذفع و تخلیه زباله رو به رو ساخته است و با افزایش اوقات فراغت با اختصاصی شدن مشاغل و استفاده نادرست از سواحل و عدم رعایت ساخت و ساز در این نواحی نیاز به طراحی الگویی پایدار از فضاهای عمومی گردشگری در نوار ساحلی دریای مازندارن به دلیل موقعیت جغرافیایی این منطقه به شدت مورد توجخ قرار می گیرد. پژوهش حاضر از نوع تحقیقات توصیفی می باشد بدین گونه که وضع موجود را بررسی می کند و به توصیف منظم و نظامدار وضعیت فعلی آن می پردازد. هنچنین پژوهش مورد نظر از حیث اهداف، جنبه کاربردی دارد و نتایج آن قابل استفاده در تصمیم گیری و سیاست گذاری ها می باشد. دستاوردهای این پژوهش، شامل یافته های اصلی و بروندادهای پژوهش می شود که به عنوان محصول محتوایی و روند کاری آن می باشد و عبارت اند از: 1- بررسی استراتژیک توریسم ساحلی از چشم انداز شهرسازی و ارائه دیدگاه منطقه ای در مورد موضوع پژوهش 2- ارائه راهبردها، سیاست ها و راهکارهای اجرایی منطبق با اهداف مطروحه در جهت توسعه نوریسم پایدار ساحلی.

کلیدواژه ها:

نوار ساحلی ، گردشگری ، فضاهای عمومی ، فضاهای عمومی گردشگری ارزان قیمت