بررسی نقش هوشمندسازی مدارس در ارتقای مهارتهای اجتماعی و همکاری دانش آموزان

با پیشرفت سریع فناوری و ورود آن به عرصه های مختلف زندگی، سیستمهای آموزشی نیز از این تحولات بی بهره نبودهاند. هوشمندسازی مدارس به عنوان یکی از رویکردهای نوین در آموزش و پرورش، به ویژه در حوزههای اجتماعی و همکاری های دانش آموزان، نقش برجسته ای ایفا می کند. این تحقیق به بررسی تاثیر هوشمندسازی مدارس بر ارتقای مهارت های اجتماعی و همکاری دانش آموزان میپردازد. هدف از این پژوهش، شناسایی و تحلیل ابعاد مختلف هوشمندسازی مدارس و تاثیرات آن بر تعاملات اجتماعی، روابط میان فردی و مهارتهای همکاری در محیط های آموزشی است. هوشمندسازی مدارس به معنای استفاده از فناوریهای نوین همچون تابلوی هوشمند، دستگاههای دیجیتال، اینترنت و نرم افزارهای آموزشی است که به شکلگیری محیطی جذاب و تعاملی برای دانش آموزان کمک میکند. این تغییرات به دانش آموزان این امکان را میدهد که در فعالیتهای گروهی و مشارکتی دروس مختلف شرکت کنند و در نتیجه مهارتهای اجتماعی و ارتباطی خود را بهبود بخشند. استفاده از فناوری در تدریس نه تنها امکان دسترسی آسان تر به منابع آموزشی را فراهم میآورد، بلکه می تواند به ایجاد فضایی شاداب، انگیزشی و تعاملمحور من جر شود. این رویکرد به دانش آموزان کمک می کند تا تواناییهای ارتباطی خود را از طریق فعالیت های تعاملی و پروژههای گروهی تقویت کنند و به نوعی با هم کلاسیهای خود در موقعیت های مختلف همکاری کنند.

کلیدواژه ها:

هوشمندسازی ، مهارت اجتماعی ، همکاری ، دانش آموزان ، مدرسه