بررسی رابطه بین کمرویی و پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان ابتدایی

یادگیری که در آن همه ی دانش آموزان مشارکت دارند نتیجه و بازده بیشتری خواهد داشت. امروزه روش های نوین تدریس تلاش دارند تا همه فراگیران را در فرآیند یادگیری سهیم کنند. یکی از مشکلات و مسائلی که معلمان با آن مواجه هستند اختلال های رفتاری دانش آموزان می باشد. این اختلالات ممکن است علل متفاوتی داشته باشد به عنوان مثال مشکلات خانوادگی، ناراحتی های جسمانی روانی، مشکلات اقتصادی، روابط خانوادگی، پایین بودن میزان هوش افراد و . اکثر معلمان و مسئولان مدرسه در طول خدمت خویش با دانش آموزانی مواجه می شوند که رفتارهای متفاوت با دیگران دانش آموزان دارند. کم رویی و گوشه گیری مشکلی است که از گذشته تاکنون به جهات بسیار مختلف دامن گیر افراد مختلف بوده و هست. این مشکل به دلایل متعدد مورد توجه قرار نگرفته است و عامه مردم کمتر از آن به عنوان یک معضل و مشکل یاد می کنند. غافل از اینکه کم رویی و گوشه گیری در بطن جامعه فرد را با مشکلات زیادی اعم از عدم توانایی ایجاد رابطه با دیگران و به تبع آن ناتوانی در یادگیری و کسب آگاهی ها و مهارت های مختلف مواجه می کند. شاید از دلایلی که والدین و حتی معلمان مدارس به این مشکل توجه نمی کنند برداشت غلطی است که از عملکرد افراد خجالتی دارند. این باور نادرست که کودک کم رو، مودب است دردسر ایجاد نمی کند و تربیت او راحت تر است، موجب متقاعد شدن والدین شده که کم رویی و گوشه گیری اجتماعی را به عنوان یک مشکل ندانسته و به این ترتیب از مشکلاتی که کودک در آینده با آن مواجه خواهد شد غافل بمانند. کمرویی به عنوان یک ویژگی شخصیتی می تواند تاثیرات منفی بر عملکرد تحصیلی و اجتماعی دانش آموزان داشته باشد. در این مطالعه، با استفاده از پرسشنامه های استاندارد، داده های مربوط به کمرویی و پیشرفت تحصیلی جمع آوری و تحلیل شدند. نتایج نشان می دهند که بین کمرویی و پیشرفت تحصیلی رابطه معناداری وجود دارد و دانش آموزان کمرو معمولا عملکرد تحصیلی ضعیف تری دارند (Sharifi et al) ۲۰۱۵.

کلیدواژه ها:

کمرویی ، پیشرفت تحصیلی ، دانش آموزان ابتدایی ، ویژگی های شخصیتی ، عملکرد تحصیلی