بررسی تاثیر هوش هیجانی بر خودشکوفایی در دانش آموزان

فرآیندهای ذهنی شخص خلاق بسیار سیال تر و انعطاف پذیرتر از کسانی است که بهره چندانی از این نعمت ندارند. او در هر لحظه نظرات بیشتری دارد و ایده های او سطح وسیع تری از تجارب بشری را نسبت به اشخاصی که از این تجارب تقریبا بی بهره هستند، در برمی گیرد. آمادگی و در نتیجه توانایی اش در ذخیره سازی آنی، یا مدت دار، یا خودداری از اظهار نظر در خصوص ترکیبات تازه ای است که می سازد. او اجازه میدهد عقایدش بی هیچ قید و بندی به طور کامل جاری گردند، با علم به اینکه، هر زمان که این جریان متوقف گردد او زمان کافی برای قضاوت بعدی و تجزیه و تحلیل خواهد داشت. اصول نظریه پردازی راجرز بر این امر مبتنی است که او سعی می کند به فرد کمک کند تا استعدادهای بالقوه خود را شکوفا سازد. راجرز همانند سایر نظریه پردازان انسان گرا معتقد است که خودشکوفایی- یعنی گرایش و تمایل ذاتی به فعلیت درآوردن ویژگی ها و تواناییهایی که فرد با آن متولد می شود- به عنوان یک قاعده کلی و اصول بدیهی است. خود شکوفایی به عنوان یک اصل بدیهی نه به اثبات نیاز دارد و نه به توجیه. وقتی یک نظریه بر اساس اصول بدیهی بنا شود، هیچ چیز اشتباه و غلطی در آن دیده نمی شود. در ریاضیات همانند علوم از اصول بدیهی استفاده می شود اما مشکل اینجاست، آنچه برای یک فرد اصل بدیهی است امکان دارد، برای فرد دیگری بدیهی نباشد. تا حدودی این محدودیت در نظریه پدیدارشناختی به چشم می خورد. در ضمن نگرش و اعتماد ما به خودشکوفایی بستگی به دیدگاه ما نسبت به ماهیت انسان دارد.هوش هیجانی به عنوان توانایی شناسایی، درک و مدیریت احساسات خود و دیگران تعریف می شود و می تواند نقش مهمی در فرآیند خودشکوفایی ایفا کند. نتایج این تحقیق نشان می دهد که دانش آموزانی که دارای هوش هیجانی بالاتری هستند، به طور قابل توجهی در زمینه خودشکوفایی موفق تر عمل می کنند. این یافته ها می تواند به معلمان و والدین کمک کند تا به توسعه هوش هیجانی در دانش آموزان توجه بیشتری داشته باشند.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، خودشکوفایی ، دانش آموزان ، آموزش ، روانشناسی.