بررسی فواید و چالش های تدریس مشارکتی در مدارس ابتدایی

تدریس مشارکتی به عنوان یکی از شیوه های نوین آموزش، نقش مهمی در بهبود کیفیت یادگیری و افزایش تعامل بین معلمان و دانش آموزان ایفا می کند. این روش با تاکید بر همکاری، مسئولیت پذیری مشترک و استفاده از تجارب معلمان مختلف، فرصت های یادگیری متنوع تری را برای دانش آموزان فراهم می آورد. پژوهش حاضر با هدف بررسی فواید و چالش های تدریس مشارکتی در مدارس ابتدایی انجام شده است. یافته های این مطالعه نشان می دهد که تدریس مشارکتی می تواند منجر به ارتقای کیفیت آموزشی، افزایش انگیزه دانش آموزان، تقویت مهارت های ارتباطی معلمان و ایجاد محیطی پویا و تعاملی در کلاس درس شود. همچنین، تبادل ایده ها و تجربیات میان معلمان باعث نوآوری و به کارگیری روش های متنوع تدریس می گردد. با این حال، اجرای این روش با چالش هایی نیز همراه است. از جمله مهم ترین چالش ها می توان به نبود هماهنگی کافی میان معلمان، تفاوت در سبک های تدریس، کمبود زمان برای برنامه ریزی مشترک و فشار کاری بالا اشاره کرد. همچنین، حمایت ناکافی مدیران و نظام آموزشی در فراهم سازی بستر مناسب برای اجرای این شیوه، از موانع مهم محسوب می شود. در نهایت، برای بهره گیری موثر از تدریس مشارکتی، نیاز به برنامه ریزی دقیق، آموزش حرفه ای معلمان، و ایجاد فضای حمایتی در مدارس احساس می شود. نتیجه گیری این پژوهش تاکید دارد که با رفع موانع موجود، تدریس مشارکتی می تواند به عنوان روشی موثر در ارتقای کیفیت آموزش ابتدایی به کار گرفته شود.

کلیدواژه ها:

تدریس مشارکتی ، یادگیری فعال ، مهارت های اجتماعی ، همکاری گروهی ، آموزش ابتدایی