هوش مصنوعی در خدمت بهبود کیفیت آموزش؛ چارچوبی برای بهینه سازی یادگیری عصر دیجیتال

در دهه های اخیر، هوش مصنوعی (Artificial Intelligence) به یکی از تاثیرگذارترین فناوری ها در حوزه های گوناگون از جمله آموزش و یادگیری تبدیل شده است. گسترش ابزارهای هوشمند، تحلیل گر و خودآموز، باعث شکل گیری چشم انداز جدیدی در آموزش قرن ۲۱ شده که در آن یادگیری به طور فزاینده ای شخصی سازی شده، تعاملی، و مبتنی بر داده های دقیق صورت می گیرد. این مقاله مروری با هدف بررسی نقش هوش مصنوعی در بهبود کیفیت آموزش و طراحی چارچوبی برای بهینه سازی یادگیری در عصر دیجیتال نگاشته شده است. بر پایه منابع علمی معتبر، ابتدا مفاهیم نظری مرتبط با هوش مصنوعی، یادگیری دیجیتال، و چارچوب های تلفیق فناوری در آموزش معرفی می شود. سپس مهم ترین کاربردهای هوش مصنوعی در آموزش از جمله یادگیری انطباقی، تحلیل یادگیرنده، ارزیابی خودکار، ارائه بازخورد هوشمند، و پشتیبانی از معلمان مورد بررسی قرار می گیرد. مطالعات مروری نشان می دهد که هوش مصنوعی می تواند با تحلیل دقیق رفتار یادگیرندگان، ایجاد مسیرهای شخصی سازی شده یادگیری و تسهیل بازخورد فوری و هدفمند، فرآیند آموزش را اثربخش تر سازد. در عین حال، چالش هایی چون ملاحظات اخلاقی، نابرابری در دسترسی به فناوری، و کمبود سواد فناورانه در میان ذی نفعان آموزشی مطرح است که نیازمند توجه جدی سیاست گذاران آموزشی است. در پایان مقاله، با ارائه یک چارچوب پیشنهادی تلفیقی، راهکارهایی برای بهره گیری اثربخش از ظرفیت های هوش مصنوعی در نظام آموزشی ایران ارائه می شود. این مقاله بر اهمیت آماده سازی زیرساخت های فناورانه، توانمندسازی معلمان و تدوین مقررات اخلاقی برای بهره برداری هوشمندانه از فناوری در خدمت یادگیری تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، یادگیری دیجیتال ، آموزش هوشمند ، یادگیری انطباقی ، ارزیابی خودکار ، شخصی سازی آموزش ، تحلیل یادگیرنده ، تحول دیجیتال در آموزش.