بررسی چگونگی تاثیر گذاری جدایی والدین در اختلالات رفتاری وتحصیلی فرزندان

یکی از مسئولیت های مهم معلمان، شناخت دقیق شرایط خانوادگی و زندگی دانش آموزان است. این شناخت، زمینه ساز درک بهتر نیازها، مشکلات و ظرفیت های هر دانش آموز و برقراری ارتباط موثرتر میان معلم و شاگرد می شود. از جمله گروه های آسیب پذیر در این زمینه، دانش آموزانی هستند که تجربه طلاق والدین را پشت سر گذاشته اند. طلاق می تواند آثار روانی و رفتاری عمیقی بر کودکان برجای بگذارد. تغییر در ساختار خانواده، نبود ثبات عاطفی و گاهی بی توجهی والدین به وضعیت تحصیلی فرزند، ممکن است موجب اضطراب، کاهش تمرکز، ضعف حافظه و در نهایت افت تحصیلی دانش آموز شود.ددر این شرایط، نقش معلم بیش از پیش برجسته می شود. معلم می تواند با دقت و همدلی، وضعیت روحی این دانش آموزان را رصد کرده، از فشارهای روانی آنان بکاهد و با ایجاد حس امنیت و اعتماد، به ترمیم بخشی از آسیب های عاطفی کمک کند. همچنین معلم با برقراری ارتباط سازنده با والدین و آگاهی بخشی نسبت به اثرات منفی اختلافات خانوادگی بر تحصیل فرزندشان، می تواند نقش موثری در بهبود شرایط ایفا کند. در این میان، حفظ حرمت و رازداری نسبت به مسائل دانش آموزان از سوی معلم، ضرورتی انکارناپذیر است تا اعتماد دانش آموز جلب شده و مسیر حمایت تربیتی هموارتر گردد.

کلیدواژه ها:

اختلال ، جدایی ، والدین ، رفتار ، تحصیل ، فرزندان