تاثیر تعاملات اجتماعی دانش آموزان بر خودکارآمدی تحصیلی آنان

تعاملات اجتماعی یکی از ابعاد مهم رشد روانی و اجتماعی دانش آموزان به شمار می رود که می تواند تاثیر قابل توجهی بر نگرش آنان نسبت به توانایی های تحصیلی شان داشته باشد. پژوهش حاضر با رویکرد کتابخانه ای و روش تحلیل محتوای منابع علمی، به بررسی نقش تعاملات اجتماعی در تقویت خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان می پردازد. خودکارآمدی تحصیلی به عنوان باور فرد به توانایی انجام موفقیت آمیز فعالیت های آموزشی، عاملی موثر در پیشرفت تحصیلی و انگیزه یادگیری محسوب می شود. تعاملات مثبت با همسالان، معلمان و والدین، می تواند به ایجاد حس حمایت اجتماعی، افزایش اعتماد به نفس و احساس توانمندی در دانش آموزان منجر شود. مطالعات نظری مورد بررسی در این پژوهش نشان می دهد که تعامل اجتماعی، زمینه ساز رشد شناختی، هیجانی و رفتاری دانش آموزان بوده و به بهبود خودپنداره و عملکرد تحصیلی آن ها کمک می کند. یافته های این تحقیق بیانگر آن است که توجه به تقویت روابط اجتماعی در محیط های آموزشی، می تواند نقشی کلیدی در ارتقاء سطح خودکارآمدی تحصیلی ایفا کند. از این رو، پیشنهاد می شود سیاست گذاران و برنامه ریزان آموزشی، رویکردهایی را در پیش گیرند که فضای ارتباطی موثرتر و سازنده تری در مدارس ایجاد گردد. این پژوهش تلاش دارد تا با تاکید بر اهمیت تعاملات اجتماعی، افق های تازه ای برای بهبود کیفیت آموزش و پرورش فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

تعاملات اجتماعی ، دانش آموزان ، خودکارآمدی تحصیلی