تحلیل جوانب مثبت و منفی آموزش فراگیر

در این پژوهش، آموزش و پرورش فراگیر و جنبه های مثبت و منفی آن مورد بررسی قرار گرفته است. این مطالعه به روش مروری انجام شده و به تحلیل رویکردها و چالش های مرتبط با اجرای آموزش فراگیر پرداخته است. آموزش فراگیر به معنای فراهم سازی شرایط و امکانات برابر برای تمامی کودکان، به ویژه دانش آموزان دارای نیازهای ویژه، در سیستم آموزش عمومی است. این رویکرد بر این اصل استوار است که با تامین حمایت های لازم، تمامی دانش آموزان می توانند به یادگیری موثر دست یابند. توجه به آموزش فراگیر و برنامه ریزی اصولی برای اجرای آن، ضرورتی غیرقابل انکار است و لازم است هرچه سریع تر اقدامات لازم در این زمینه انجام شود. در دهه های اخیر، تحولات چشمگیری در حوزه آموزش و پرورش استثنایی صورت گرفته و پژوهش های متعددی به بررسی روش ها و راهکارهای اجرایی این نوع آموزش پرداخته اند. این تحقیقات، راهبردهای مختلف و گوناگونی را برای بهبود کیفیت آموزش فراگیر ارائه کرده اند و افق های روشنی را برای تحقق آن ترسیم نموده اند. در این مقاله، مهم ترین این راهبردها به همراه مزایا و چالش های آموزش فراگیر مورد بحث قرار گرفته است. در نهایت، تاکید بر این نکته ضروری است که معلمان و مدیران آموزشی باید دانش آموزان دارای نیازهای ویژه را در کلاس های خود بپذیرند و با فراهم سازی محیطی مناسب، شرایط یادگیری را برای آن ها تسهیل کنند. این امر نه تنها موجب افزایش اعتماد به نفس در این دانش آموزان می شود، بلکه حس تعلق به جامعه را در آنان تقویت کرده و فرصت آموزش در کنار همسالان را برایشان فراهم می سازد. بدین ترتیب، می توان امید به زندگی و آینده ای روشن را در این دانش آموزان زنده نگه داشت.

کلیدواژه ها:

دانش آموزان ، کودکان استثنایی ، آموزش فرا گیر ، نیاز های ویژه و آموزش ویژه.