تحلیل حقوقی مرخصی ها و ماموریت های کارکنان دولت

امروزه، بهره مندی از مرخصی به عنوان یکی از حقوق معنوی کارکنان نظام اداری و نیز کارگران، در همە کشورها مورد پذیرش قرار گرفتهاست. بر این اساس در نظام حقوقی ایران، عاوه بر شناسایی مرخصیهای عمومی که در قانون مدیریت خدمات کشوری به عنوان قانون عام حا کم بر نظام اداری، تقریر یافته و شامل مرخصیهای استحقاقی، استعالجی و بدون حقوق میگردد، در برخی قوانین دیگر نیز مرخصیهای خاصی برای برخی کارکنان با توجه به وضعیت کاری آنان، محل اشتغال و یا جنسیت مورد پیشبینی قرار گرفتهاست. مرخصیهای مورد بحث در این پژوهش، عبارتند از مرخصی مندرج در قانون جذب نیروی انسانی به نقاط محروم و دورافتاده و مناطق جنگی، مرخصی مندرج در قانون ارتقاء بهرهوری کارکنان بالینی نظام سامت و نیز مرخصی زایمان. در خصوص هر یک از مرخصیهای مورد نظر ، هیئت عمومی دیوان عدالت اداری به عنوان مرجع نظارت قضایی، اقدام به صدور آرای وحدت رویهای نموده است که حدود و ثغور مشمولین قوانین مارالذکر را مشخص مینمایند و به ابهامات موجود در این راستا پاسخ میدهند. نظر به این که آرای وحدت رویه در حکم قانون بوده و یکی از منابع مهم حقوق اداری به شمار میآیند، لذا شناسایی و بررسی آرای وحدت رویە مزبور ، به شناسایی نظام حقوقی حا کم بر مرخصیهای مورد بحث، کمک شایانی نموده و گامی به سوی بهبود نظام مرخصیها شمرده میشود که در مقالە حاضر بدان پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

شایستگی ، شایسته سالاری ، انتصاب ، قانون خدمات کشوری