ارزیابی روش های ترکیبی «Hybrid» در آموزش مدرسه ای

با گسترش فناوری های نوین آموزشی و تغییر در الگوهای یاددهی-یادگیری، روش های ترکیبی (Hybrid) به عنوان یکی از رویکردهای نوین آموزش، توجه بسیاری از متخصصان تعلیم و تربیت را به خود جلب کرده است. در این مقاله، به ارزیابی اثربخشی روش های ترکیبی در محیط های مدرسه ای پرداخته شده است. روش های ترکیبی با تلفیق آموزش حضوری و آموزش الکترونیکی، تلاش می کنند تا از مزایای هر دو شیوه بهره مند شوند و به ارتقای کیفیت یادگیری، افزایش مشارکت دانش آموزان، و بهبود نتایج تحصیلی کمک کنند.این مطالعه با استفاده از روش تحقیق کیفی و کمی، داده هایی را از میان معلمان، دانش آموزان و مدیران مدارس ابتدایی و متوسطه گردآوری کرده است. نتایج نشان می دهد که استفاده از روش های ترکیبی، در صورت طراحی و اجرای مناسب، می تواند به بهبود تعامل بین معلم و دانش آموز، افزایش انعطاف پذیری آموزشی، و تقویت یادگیری فردی بینجامد. با این حال، چالش هایی همچون زیرساخت های فنی ناکافی، عدم آمادگی معلمان در استفاده از فناوری، و نیاز به بازنگری در برنامه ریزی درسی از موانع اصلی پیاده سازی موفق این روش محسوب می شوند.در پایان، پیشنهادهایی برای بهینه سازی استفاده از آموزش ترکیبی در مدارس ارائه شده که شامل برگزاری دوره های آموزشی برای معلمان، سرمایه گذاری در زیرساخت های دیجیتال، و تدوین سیاست های آموزشی حمایت گر می باشد. یافته های این پژوهش می توانند راهگشای سیاست گذاران آموزشی و مدیران مدارس در راستای تحقق آموزش موثرتر و فراگیرتر باشند.

کلیدواژه ها:

آموزش ترکیبی ، یادگیری ترکیبی ، مدارس ، فناوری آموزشی ، آموزش حضوری ، آموزش مجازی