بررسی نیاز های آموزشی دانش آموزان ویژه در نظام مدرسه ای

در دهه های اخیر، توجه به دانش آموزان دارای نیازهای ویژه به عنوان یکی از ارکان اصلی تحقق عدالت آموزشی، در نظام های آموزشی جهان مورد تاکید قرار گرفته است. این مقاله با هدف بررسی نیازهای آموزشی دانش آموزان ویژه در بستر نظام مدرسه ای، به تحلیل ابعاد مختلف این نیازها و موانع موجود در مسیر پاسخ گویی به آن ها می پردازد. روش تحقیق به صورت توصیفی تحلیلی و با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و اسنادی بوده است. نتایج نشان می دهد که نیازهای آموزشی دانش آموزان ویژه در سه حوزه اصلی قابل طبقه بندی است: نیازهای آموزشی شناختی، نیازهای عاطفی اجتماعی، و نیازهای محیطی و ساختاری. در حوزه آموزشی شناختی، کمبود برنامه های درسی متناسب با توانمندی های فردی، عدم انعطاف پذیری در روش های تدریس، و کمبود ابزارهای آموزشی مناسب از جمله چالش های اصلی هستند. در بعد عاطفی اجتماعی، نبود حمایت های روان شناختی و اجتماعی کافی، و عدم آمادگی معلمان و دانش آموزان دیگر برای پذیرش تنوع، مشکلاتی جدی به شمار می روند. از نظر محیطی و ساختاری نیز، کمبود فضاهای آموزشی مناسب، عدم دسترسی به منابع تخصصی، و کمبود نیروی انسانی آموزش دیده، مانع مشارکت فعال این دانش آموزان در فرآیند یادگیری می شود. این یافته ها حاکی از آن است که بازنگری در سیاست های آموزشی، ارتقاء سطح آگاهی و مهارت های حرفه ای معلمان، و فراهم آوردن زیرساخت های مناسب، پیش شرط های اساسی برای تحقق آموزش فراگیر و با کیفیت برای دانش آموزان ویژه در مدارس هستند.

کلیدواژه ها:

دانش آموزان ویژه ، نیازهای آموزشی ، نظام مدرسه ای ، آموزش فراگیر ، عدالت آموزشی ، آموزش تطبیقی