راهکارهای مدیریتی در برنامه ریزی بازآفرینی بافت ناکارآمد شهری

امروزه برنامه باز آفرینی، نوسازی و بهسازی بافت های فرسوده در محلات کهن شهری به دلیل امکان استفاده از ظرفیت های قابل توجه و به دلیل احداث مسکن و توسعه دسترسی به خدمات شهری در آن به عنوان یکی از برنامه های سیاست توسعه درون زای شهری محسوب می شود لیکن تحقق این برنامه به دلیل سرمایه گذاری هنگفت مورد نیاز آن، با توجه به سطح گسترده بافت های فرسوده جز، مشارکت مردم و بخش غیر دولتی امکان پذیر نیست. نتایج نشان می دهد بی تفاوتی نسبت به تغییرات سریع ترکیب جمعیت شهری و روستایی و کوتاهی در برخورد با این جریان، باعث گسترش سریع اسکان غیررسمی در شهرهای بزرگ گردیده و برای ساکنین به نوعی حق مالکیت و حق سکونت ایجاد کرده است که می تواند تبعات خاص اجتماعی و زیست محیطی نیز به دنبال داشته باشد. تحولات شهرنشینی در دهه های اخیر با تغییرات عمده در بافت های شهری همراه بوده است. همچنین راهکارهای متناسب برای بهسازی، ساماندهی و رفع معضلات بافت های فرسوده بسته به نوع مسئله، وسعت و شدت آن متفاوت است. از این رو بایستی برای ارائه راهکارها مناسب به بررسی مسئله و شناسایی ابعاد، وسعت و شدت آن پرداخته و علاوه بر آن زمینه های اولیه و علل شکل گیری بافت های فرسوده و نحوه ارتباط کالبدی و اجتماعی آن با بخش های مجاور را مورد تدقیق قرار داد.

کلیدواژه ها:

شناسایی ابعاد ، شناسایی وسعت