ارزیابی اثربخشی یادگیری الکترونیکی در تدریس ادبیات فارسی در مدارس

پیشرفت فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) در دهه های اخیر تغییرات بنیادینی در سیستم های آموزشی به وجود آورده است. یادگیری الکترونیکی به عنوان یکی از پیامدهای این تحولات، فرصتی مهم برای ارتقای کیفیت تدریس، به ویژه در حوزه آموزش زبان و ادبیات فارسی، فراهم کرده است. این مقاله با هدف بررسی تاثیر یادگیری الکترونیکی بر آموزش ادبیات فارسی در مدارس و تحلیل اثربخشی آن بر روش های آموزشی، تعاملات دانش آموزان و کیفیت یادگیری و با بهره گیری از روش توصیفی -تحلیلی نگاشته شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که استفاده از فناوری های نوین، ضمن فراهم کردن دسترسی آسان به منابع آموزشی و ایجاد جذابیت بیشتر با استفاده از ابزارهای چندرسانه ای مانند ویدئوها و انیمیشن ها، انگیزه دانش آموزان را برای یادگیری افزایش داده و به طور قابل توجهی به ارتقای مهارت های زبانی و تفکر انتقادی کمک می کند. این روش ها، به ویژه با بهره گیری از رویکردهای نوآورانه ای مانند یادگیری مبتنی بر پروژه، یادگیری مبتنی بر بازی و کلاس معکوس، زمینه ساز یادگیری عمیق تر و تعاملات موثرتر در کلاس درس می گردند. با این حال، چالش هایی نظیر نیاز به زیرساخت های مناسب، آموزش معلمان و مسائل مربوط به حریم خصوصی و امنیت اطلاعات نیز باید مورد توجه قرار گیرند. در نهایت، این تحقیق نشان می دهد که یادگیری الکترونیکی می تواند به عنوان ابزاری موثر در تحول آموزش زبان و ادبیات فارسی در مدارس مطرح گردد، مشروط به اینکه به طور موثر از ظرفیت های آن بهره برداری شود و مسائل فنی و آموزشی به درستی مدیریت گردد.

کلیدواژه ها:

یادگیری الکترونیکی ، آموزش ادبیات فارسی ، فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) ، کیفیت تدریس ، مدارس