بررسی اثرات هوش مصنوعی در ارزیابی پیشرفت تحصیلی و تقویت مهارت های یادگیری مستقل دانش آموز

پیشرفت روزافزون فناوری های نوین، به ویژه هوش مصنوعی (AI)، زمینه ساز تحولات چشمگیری در نظام های آموزشی شده است. از جمله مهم ترین این تحولات، بهره گیری از قابلیت های هوش مصنوعی در دو حوزه اساسی آموزش یعنی «ارزیابی پیشرفت تحصیلی» و «تقویت یادگیری مستقل دانش آموزان» است. در این مقاله مروری، تلاش شده است با تحلیل یافته های مطالعات داخلی و بین المللی، اثرات کاربرد هوش مصنوعی در این دو بعد مورد بررسی قرار گیرد. مرور منابع نشان می دهد که سامانه های آموزشی هوشمند (Intelligent Tutoring Systems)، یادگیری تطبیقی (Adaptive Learning)، و تحلیل یادگیری (Learning Analytics) از جمله ابزارهایی هستند که می توانند فرایند ارزیابی را از سطح سنتی به ارزیابی های پیوسته، فردمحور و داده محور ارتقا دهند. این ابزارها به کمک الگوریتم های پیشرفته، توانایی تحلیل داده های یادگیرندگان را دارند و می توانند بازخوردهای فوری، دقیق و فردی ارائه کنند. همچنین، نتایج مطالعات حاکی از آن است که محیط های آموزشی مبتنی بر هوش مصنوعی با فراهم کردن فرصت هایی برای خودتنظیمی، مدیریت زمان، و خودارزیابی، زمینه را برای رشد مهارت های یادگیری مستقل در دانش آموزان فراهم می کنند. از سوی دیگر، چالش هایی چون سوگیری الگوریتمی، ملاحظات اخلاقی، و شکاف دیجیتالی نیز از موانعی هستند که باید به طور جدی مورد توجه قرار گیرند. به طور کلی، می توان نتیجه گرفت که استفاده هدفمند و هوشمندانه از هوش مصنوعی، در صورتی که با سیاست گذاری آموزشی مناسب همراه باشد، می تواند به بهبود کیفی آموزش و پرورش و تقویت خودکارآمدی یادگیرندگان منجر شود.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، ارزیابی پیشرفت تحصیلی ، یادگیری مستقل ، یادگیری تطبیقی ، تحلیل یادگیری ، آموزش هوشمند ، خودتنظیمی