نقش طراحی شهری در ایجاد امنیت روانی برای شهروندان (نمونه موردی محدوده فرحزاد شهر تهران)

امنیت همواره یکی از بنیادی ترین نیازهای بشر و همچنین یکی از اساسی ترین عوامل موثر در کارامدی فضاهای شهری در طول تاریخ بوده است. یکی از مهمترین عوامل تهدید کننده حضور مردم در مکان های عمومی ،احساس ناامنی ناشی از بروز آنومی در فضاست. ناامنی در فضای شهری مانع از سرزندگی در انجام فعالیت های روزانه و نارضایتی شهروندان از محل زندگیشان می شود. احساس امنیت درک شده از فضا و میزان استفادهمستمر از آن دارای رابطه مستقیم است که در بعد اجتماعی ) عدالت اجتماعی ( و اقتصادی ) بهره وری بالا ( مورد توجه تئوری پردازان شهری و شهرسازان قرار گرفته است. بحث دست نامرئی شهرسازی و طراحی شهری درپیشگیری از جرائم شهری و توانایی آنها در کاهش مکان های جرم خیز ؛ منجر به شکل گیری نظریه های گوناگونی همچون فضاهای قابل دفاع وپیشگیری از وقوع جرم از طریق طراحی محیطی CPTEDشده است. مقاله حاضر پس از ارائه تعاریف مفاهیم اولیه و ذکر ضرورت ها و انگیزه های ایجاد امنیت ، به بررسی ارتباط میان احساس امنیت در فضای شهری و نقش شهرسازان درطراحی کالبدی فضا برای افزایش امنیت شهری و پیشگیری از جرائم شهری در رویکردهای مختلف پرداخته می شود. در انتها این پژوهش پس از بررسی محدودهمورد مطالعه ؛ به ارائه پیشنهاداتی در جهت ارتقا سطح امنیت در فضاهای شهری محدوده فرحزاد منتهی می گردد

کلیدواژه ها:

امنیت ، آنومی ، فضای شهری ، فضاهای قابل دفاع /CPTED