واکاوی حکم مشترک میاه مطلق به وسیله ی واژه طهور از دیدگاه فقهاء امامیه و اهل تسنن

یکی از مسائلی که مکلفین با آن رو به رو هستند مساله طهارت است و اولین و اصلی ترین از مطهرات آب است. برداشت حکم پاک کنندگی آب، عالوه بر وجود ضرورت و اجماع از آیات و روایات نیز میسر است. یکی از آیات دال بر پاک کنندگی آب، آیه و انزلنا من السماء ماء طهورا است. در مورد واژه طهور بحث و نظر شده است. عده ای قائلند که طهور صیغه ی مبالغه از فعل طهر و مصدر طهارت است لذا معنای لازمی دارد و داللت بر مطهریت نمی کند. عده ای دیگر قائلند که طهور به گزارش اهل لغت به معنای طاهر مطهر یا مطهر است که البته این معنا خالف قواعد ادبی است. عده ای قائلند که واژه طهور اسم آلت است نظیر وقود و فطور و به معنای آن چیزی است که به وسیله ی آن تطهیر صورت می گیرد. کسانی که طهور در آیه را به معنای سوم می دانند، می توانند برای مطهریت آب به این آیه استدلال کنند بدون اینکه خالف قاعده پیش آیدی نیاز به مجاز باشد. به نظر راقم سطور، این معنای سوم صحیح است منتهی برای اینکه در آیه وصف ماء قرار بگیرد نیازمند تضمین و اشراب است.

کلیدواژه ها:

آب ، میاه مطلق ، طهور ، صیغه مبالغه ، اسم آلت